Kościół św. Sebastiana w Berlinie
kościół filialny | |||||||||||||||||
Fasada | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||
Adres |
Feldstraße 19, 13355 Berlin | ||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Archidiecezja | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Niemiec | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Berlina | |||||||||||||||||
52°32′16″N 13°23′01″E/52,537778 13,383611 |
Kościół św. Sebastiana (niem. Sebastiankirche) – neogotycka świątynia rzymskokatolicka znajdująca się w Berlinie, w dzielnicy Gesundbrunnen, na osiedlu Brunnenviertel , pośrodku Gartenplatzu. Od 2019 jest filią parafii św. Elżbiety z siedzibą przy kościele św. Pawła , funkcjonuje przy nim misja chorwacka[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Parafię rzymskokatolicką w Gesundbrunnen wydzielono z granic parafii św. Jadwigi. Projekt kościoła sporządził Max Hasak , kamień węgielny wmurowano 3 grudnia 1890 w obecności przedstawicieli rodziny cesarskiej, generałów i przewodniczącego protestanckiego Stowarzyszenia Budowy Kościołów Ernsta von Mirbacha. Ukończoną świątynię konsekrowano w 1893 roku[2].
Na początku lat 20. XX wieku budynek wyremontowano pod okiem architekta Carla Kühna z powodu przeciekającej wody. W latach 1938–1939 wymieniono wyposażenie. Podczas II wojny światowej kościół został częściowo zniszczony wskutek pożaru, wyremontowano go w latach 1948–1950 i 1963–1965. Z powodu zmian wprowadzonych przez sobór watykański II w latach 1973–1975 przebudowano wnętrze, a ołtarz ustawiono w skrzyżowaniu naw[2].
Architektura i wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Kościół wzniesiono z cegieł z elementami metalowymi, a elewacje obłożono piaskowcem. Jest neogotycki, jednonawowy, z rzędami kaplic (zgrupowanych po 3 po obu stronach nawy) i transeptem. Kalenica znajduje się na wysokości 30 m, a wieża sięga 85 m. W projekcie przewidziano ok. 1100 miejsc siedzących i około 1800–1900 miejsc stojących. Wewnątrz kościoła odsłonięte są ceglane elementy konstrukcyjne[2]. Wnętrze doświetlają dwie rozety w transepcie[3] i trzynaście okien witrażowych[2].
W prawym ołtarzu bocznym prezbiterium ustawiono trzy późnogotyckie figury, prawdopodobnie pochodzące z Westfalii. Po przeciwnej stronie znajduje się ołtarz św. Sebastiana z lat 30. XX wieku[3]. W jednej z kaplic bocznych znajduje się ołtarz boczny pw. Świętej Rodziny, wykonany w latach 50. XX wieku. W absydzie ustawiono tabernakulum z 1975 roku[2].
Pierwsze organy zainstalowano w 1893 roku, pochodziły z warsztatu braci Dinse. W 1942 przedsiębiorstwo G. F. Steinmeyer & Co. z Oettingen in Bayern wykonało nowe organy z wykorzystaniem elementów poprzedniego instrumentu, w 1952 wyremontowano je po zniszczeniach wojennych. Mają trzy manuały i 53 głosy[4].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Widok z północnego zachodu
-
Portal główny
-
Wnętrze
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ St. Elisabeth Berlin: Über uns [online], www.sankt-elisabeth-berlin.de [dostęp 2024-09-01] (niem.).
- ↑ a b c d e Konstantin Manthey , St. Sebastian am Gartenplatz, Berlin-Gesundbrunnen kirchenbauforschung [online], kirchenbauforschung.info, 11 kwietnia 2021 [dostęp 2024-09-01] (niem.).
- ↑ a b Liste, Karte, Datenbank / Senatsverwaltung für Stadtentwicklung und Umwelt - Berlin [online], denkmaldatenbank.berlin.de [dostęp 2024-09-01] (niem.).
- ↑ Disposition der Orgel in / Specification of the Organ at Berlin (Wedding), St. Sebastian [online], die-orgelseite.de [dostęp 2024-09-01] .